Yazdığımı Sanacağım Belki

Yazılmışlarımdan güç alarak, tekrarlamalarımdan, konusuzluklarımdan, hatalarımdan, iyilerimden, kötülerimden kısacası burada yazılı olan her şeyden affınıza sığınıyorum. İlgimden, ilgisizliğimden ve biraz da ihmallerimden duyduğum rahatsızlıkla, beklediğim günün gelmesinin mutluluğunu yaşıyorum.

Şimdiye kadar her yazdığım atıldı, kayboldu ve unutuldu belki. Kalanlarsa, baktığımda ‘çocukçaymış’ dedirten birkaç satır oldu. Ama bu blog bir depo, bir sandık oldu bana, yazılanların anlam kazandığı, halk dilinde ‘görücüye çıktığı’ bir defter. Emeklemeyi öğreten, her şeye rağmen sevdiğin işi yapıyor olmanın mutluluğunu gösteren bir adım. Okunuyor olmanın verdiği tarifsiz mutluluk. Her paylaşım sonrası ‘kamera arkası’ misali blog arkasında hangi yazının kaç kez okunduğunun takibini yapmak işin en heyecanlı kısmıydı bu süreçte. Ve şimdi bu emekleme süreci yerini büyümeye bırakıyor. Let your dream, Hayali Cihan Değer derken sonunda Kelam-ı Kalp’te karar kılınan bu sayfa kapılarını yeniliklere açıyor. Haziran yalnızca tatili değil, yazabilmek için vakti de beraberinde getiriyor. Ben yazacağım, yazdığımı sanacağım belki ama okuyup yorumlama kısmını size bırakıyorum. Şimdiden keyifli, bol kitaplı, şiirle içli dışlı, sevdiklerinizle geçirebileceğiniz, sağlıklı, huzurlu tatiller diliyorum.

Hem ne diyor adı olmayan dergi: "Yaz, biliyorsun bizi kalem tutmak yormaz!"