Düşlerin Penceresinden

Bir düş kaçıyor içime,

Yutkunsam boğacak,

Aksi taktirde zaten her şey kaybolacak.

Derken beliriveriyor bir rüya

Çekiyor içine

Perde vurur gibi gerçeğe…

Bir pencere kenarı yolculuğu kadar tatlı.

Yolun sonunu göremeyecek kadar kör.

Ve sesleri yok sayacak kadar sağır.

Bir duygu canlanıyor,

Bir kelebek özgürlüğe kavuşuyor,

Sonrasında, sol yan dile geliyor.

Hep böyle mi olur, diyor kız sessizce

-Zaten soru sormaktan hep korkarmışçasına-

Hep böyle nereye gidilir bilinmez mi bu yolda?

Cevap hazır fakat susuluyor.

Deyimi yerindeyse her susmada kalbe hançer vuruluyor.

Öylece, saatlerce duruluyor.

Sahi, susmayıp da

            Söylense miydi her şey?

Kim bilir…

            Belki de yalnızca düşlemektir kalbe iyi gelen

            Hem zaten unutmak da güzel…