Çiçekli Patika

“Kuyular var, derin ve fakat ben Yusuf değilim.

Yusuf olmayınca her kuyu derin insan için…”

Tarık Tufan

Renkli çakıl taşları toplar gibi kelimeler topluyorum eteklerimde. Geçtiğim her çiçekli patika süslü mendillere sarıp sarmaladığım, özenle zihnime kazıdığım bir hatıra.

Kelimelerle iyi anlaşabilmeyi düşledim yıllarca. Her anımı, her duygumu bir kelimeye adamayı tercih ettim çoğu zaman. Gizli anlamlar sakladım lügatımda. Benim olan, bana ait kalan, kulaktan kalbe naifçe dokunan anlamlar. Bunun için çabaladım. Çünkü anladım ve inandım ki arayı iyi tutmak gerekiyordu kelimelerle, hele de anlaşılma kaygısı işin içine girince.

Anlaşılmak hayattaki en büyük ihtiyaçlarımız içinde. Anlaşıldığımız kadar biziz, anlaşıldığımız kadar mutlu ve aslında anlaşıldığımız kadar bireyiz bu sonu olmayan kalabalıkta. Bundandır ki en büyük fobimiz haline gelir anlaşılamamaktan doğan tüm yanlışlıklar.

Anlaşılmaya dair zorunluluğumuz ne kadar çoksa, bu zorunluluğun sebep olduğu kaçıp gitme isteği o kadar artsa da, bu kaygıyı atamaz boğuluruz açıklamalarda. Bir şiirin dizeleri yakarışımız olur zaman zaman:

“Bahar dallarının hatırına beni anla…” Didem Madak

Sevdiğin ve huzuru bulduğun her anının, her tabiat olayının hatırına beni anla. Mecburum içimdekileri bir şekilde açığa vurup anlaşılmaya.

“Su getirdim perilerine avuçlarımda, beni anla…” Didem Madak

Çünkü anlaşılmazsam geri döner adımlarım ve buna hazırlıksızım. Geçtiğim tüm yollar ve kapılar kapanır üzerime, anlamını yitirir tüm öğrenmişlikler.  

“Bir uyağa takıldım, düşmeye razıyım. Artık beni anla…” Didem Madak

Tarihe gömülmüş hikayelerle, gördüğüm görmediğim, dinlediğim dinlemediğim  tüm ezberlerimle duruyorum uçurumun kenarında, belki de yol ayrımımda. Ama beni anla. Anla ki arınayım karanlıktan, anla ki kimliğimi bulayım. Anla ki yeniden kalkıp başlayayım düşüp küstüğüm yerden.  Aldığım ilhamla Tarık Tufan'ın “Allah yeniden başlayanların yardımcısıdır…” sözünden.

“Konuşma konuşmak istemezsen, ben konuşurum tavanda koşuşan ışıklarla. Hep aynı şeyi söylerim. Beni anla…” Didem Madak

Anla ki son bulsun tüm susma ve vaveylalar. Anla ki bitsin tüm telaşlar. Yeni bir güne başlarken hissettiğim umudumu, doğaya ve kelimelere karşı tutkumu, çocukluğumu, bazense yersiz olgunluğumu, beylik laflarımı, büyük konuşmalara ve konuşanlara dair korkumu, kaygılarımı, tevafuklardan aldığım gücü, beklentilerimi, hayallerimi, yorgunluğumu, sevdiklerimi, sevmediklerimi, bir müzik kutusunu saatlerce izleyebilmemi, sabrımı, dualarımı, uzaklara dalıp gittiğimde düşündüklerimi, düşlediklerimi…

Ve beni ben yapan daha bir çoğunu.

Oku, bir kitabı okurcasına. Çünkü beşeriz ve söyleyemediklerimizi saklarız kalbimizin satır aralarında.

Beni anla…